Społeczne znaczenie stacyj w walce z gruźlicą.

ilustruje sprawozdanie wyników leczenia w Stacji Odmy Sztucznej Towarzystwa Przeciwgruźliczego Warszawskiego za czas od r. 1926 do końca r. 1933: ogółem leczonych 584 osób: chorych, którzy pozbyli się prątków trwale 322 osób (55,1 %), zdolnych do pracy w swym zawodzie 412 osób (71 %), pracowało 341 osób (58 %. Jeszcze lepsze wyniki uzyskano w przypadkach, w których leczenie rozpoczęto we wczesnym okresie choroby, mianowicie u chorych, u których choroba nie trwała ponad pół roku. W tych przypadkach unieszkodliwiono źródło zakażenia dla otoczenia w 63,3 % (u 178 chorych na ogólną liczbę 278).Zgodnie ze zdobytym doświadczeniem każda stacja mogła obsłużyć 200.000 ludności, tak iż mniej więcej 200 stacji, kierowanych przez wykwalifikowanych specjalistów i wyposażonych w personel pielęgniarski a także w przyrządy Roentgena i łóżka, wystarczyłyby dla całej Polski w r. 1939. Trzymano się zasady, że stacje należy zakładać w miastach i miasteczkach położonych w węzłowych punktach kolei żelaznych i unii autobusowych, przy czym koszt dojazdu do stacji kolejowej lub autobusowej oraz podróży koleją chorych nie mających na to środków; musiałaby ponosić ubezpieczalnia społeczna. W r. 1936 było w Polsce 5 Stacyj Odmy Sztucznej. Jak widać, polski: arsenał przeciwgruźliczy do r. 1939 zaspokajał nasze potrzeby w bardzo małej mierze. Niedostateczność jego w najważniejszym dziale gruźlicy dziecięcej uwydatniają jaskrawo postulaty, przyjęte przez sekcję walki z gruźlicą Państwowej Naczelnej Rady Zdrowia dla wielkich miast przy nasyceniu arsenału przeciwgruźliczego dla dorosłych. Postulaty te żądały: 1. utworzenia na każde 10.000 ludności 10 łóżek dla położnic chorych na gruźlicę w celu przeprowadzenia szczepień ochronnych za pomocą B. C. G. i odosobniania noworodków oraz przygotowania matek do właściwego pielęgnowania niemowląt; 2. utworzenia 15 łóżek na 100.000 ludności dla dzieci szczepionych ze środowisk gruźliczych (jako rodzaj prewentorium dla najmłodszych); 3. 3-5 łóżek na 100.000 ludności, w szpitalach dla gruźlicy dziecięcej w wieku przedszkolnym (3-7 lat);. 4. 10 łóżek sanatoryjnych na 100.000 ludności; 5. 10 łóżek prewentoryjnych na 100.000 ludności; 6. szkół leśnych-prewentoriów dla dzieci w wieku szkolnym w stosunku 40 miejsc na 100.000 ludności; 7. dalszego rozwoju półsanatoriów (sanatoriów dziennych i nocnych), kolonii: wakacyjnych letnich i zimowych. [hasła pokrewne: wkładki sfp, Kabiny Sanitarne, pirymetamina ]