Szczepionki.

Początkowo stosowano szczepionkę wyłącznie u noworodków metodą doustną. Noworodek otrzymuje 3 dawki szczepionki a 30 mg żywych prątków B.C.G. każda, po jednej damce co drugi dzień, np. w 3, 5 i 7, albo w 4, 6 i 8, albo w 6, 8 i 10 dniu po urodzeniu. Dawkę, tzn.zawartość jednej flaszeczki, podaje się niemowlęciu po silnym wstrząśnięciu do wypicia w łyżeczce mleka na pół godziny przed karmieniem. Wymioty oraz biegunka usuwając szczepionkę z przewodu pokarmowego udaremniają uzyskanie odporności. Toteż pewniejsze jest szczepienie skórne, a zwłaszcza śródskórne. Dla dokonania szczepienia skórnego przenosi się skaryfikatorem, używanym do szczepień ospowych, z otwartej ampułki 3 krople szczepionki o wyższym stężeniu na skórę ramienia w odległości 2-3 cm od siebie, a następnie poprzez każdą kroplę wykonywa 2 lub więcej zadrapań na krzyż o długości 1-2 cm. Talk jak w próbie Pirqueta, w odróżnieniu od innych prób szczepiennych, skaryfikację trzeba wykonać tak, by został, zaróżowiony ślad a nawet żeby na dnie nacięć ukazały się wybroczynki. Po 5 minutach, gdy powierzchnia skaryfikowana podeschnie, pokrywą się ją opatrunkiem z gazy, zwilżonej pozostałością zawartości ampułki, i umocowuje się go na kilka godzin przylepcem. Po 2-3 dniach ślady skaryfikacji znikają i pojawiają się znowu po 15-20 dniach, gdy powstaje miejscowy naciek nie wywołujący żadnego odczynu ze strony węzłów chłonnych, ani ogólnego. Po kilku tygodniach znika on także. W metodzie skórnej wstrzykuje się do skóry lewego ramienia 0,1 ml szczepionki B.C.G., zawierającej w 1 ml 0,25 mg masy bakteryjnej. W miejscu szczepienia po upływie 4-6 godzin pojawia się mały guzek, który wkrótce przebija się przez skórę, wydzielając 1-2 krople ropy. Powstałe owrzodzenie goi się po kilku tygodniach, pozostawiając ledwo dostrzegalną blizenkę. Szczepienie nie wywołuje żadnego odczynu ze strony okolicznych węzłów chłonnych ani ogólnego. Do marca 1949 r. szczepiono u nas dzieci metodą skórną lub śródskórną od drugiego roku życia, od tego zaś czasu szczepi się je od pierwszego roku życia a nawet od szóstego miesiąca życia. Dzieci od wieku sześciu miesięcy oraz młodzież do 18 roku życia szczepi się po poprzednim przekonaniu się, że oddziałują one na wzorcową tuberkulinę, oraz po stwierdzeniu obecności w ich ustroju zmian gruźliczych. [hasła pokrewne: centrum stomatologiczne bydgoszcz, kalkulator cholesterolu, poznań badania genetyczne ]