Bradykineza.

Zdolność powzięcia postanowienia obniża się czasem do niemożności wykonania najprostszej czynności. Głównie przeszkadzają choremu refleksje na temat wszystkich możliwych złych skutków powziętej decyzji. Obok bradyfrenii stwierdza się bradykinezę wysokiego stopnia. Zaburzenia spostrzegania mają charakter omamów rzekomych (pseudohalucynacji). Urojenia mają za jedyną treść ruinę własną pod względem zdrowia cielesnego, moralnego i w znaczeniu materialnym. W ciężkich przypadkach obejmują całą rodzinę. Urojenia w zespołach organicznych z otępieniem i bezkrytycyzmem nabierają treści fantastycznej: chorzy czują się za życia potępieni, przestali w ogóle istnieć i trwać, są najstraszliwszymi zbrodniarzami, wszystkie nieszczęścia świata powstały z ich winy, czują już, jak się ich smaży w piekle, jak się im trzewia rozrywa. Urojenia grzeszności wiążą się u melancholików z zasady z pragnieniem kary, tak że urojenia prześladowcze nie są wyrazem lęku, lecz pragnienia zadośćuczynienia i pokuty. Wybitne popędy samobójcze, których obecność należy podejrzewać nawet u najlżej chorych, popychają ich niekiedy do wypowiadania urojeń samooskarżających, które mają na celu zmusić władze do skazania ich na śmierć. Dla wykonania zamiaru samobójczego chorzy potrafią z nieprawdopodobną przebiegłością i wytrwałością dysymulować, aby zmyliwszy czujność otoczenia wykonać zamach samobójczy. Zamachy samobójcze melancholików wykonywane bywają czasem z bezwzględnym okrucieństwem. Jest rzeczą przedziwną, że chorzy niezdolni do powzięcia najbłahszej decyzji, jeżeli chodzi o wykonanie zamiaru samobójstwa potrafią wydobyć z siebie silną wolę i wytrwałość wprost zadziwiającą. Niejednokrotnie wyjaśniają, że najokropniejszym uczuciem, tym właśnie, które ich popycha do samobójstwa, jest lęk. Nie jest niedorzecznością, gdy chory oświadcza, że lęk przed śmiercią skłania go do samobójstwa. [więcej w: , medycyna estetyczna, masło shea, odzież bhp ]