Zespół amentywny na tle zakażenia niewyjaśnionej etiologii.

Przypadek nr 1. Zespół amentywny na tle zakażenia niewyjaśnionej etiologii (encephalitis). G. R. ur. 17. VI. 1933 r., obciążenia dziedzicznego nie stwierdzono. Rozwijała się dobrze, uczyła się w szkole nieźle, zawsze bardzo ruchliwa, pracowita, gospodarna, niezbyt towarzyska, dobra, pracowała na roli. Dnia 16. V. 1952 r. odjechała ochotniczo do S.P. Tutaj po 2 tyg. zachorowała z objawami gorączki do 41°, chorobę określano jako grypę i leczono sulfatiazolem. Po tygodniu wróciła do zajęć, lecz skarżyła się na bóle głowy, płakała dużo, chciała wracać do domu, źle się czuła (stadium neurasthenicum). Na kilka dni przed umieszczeniem jej w Klinice Chorób Psychicznych AMG nagle zerwała się z łóżka, wyskoczyła przez okno na parterze i biegła przed siebie. Zatrzymana stawiała opór, gryzła, kopała, krzyczała. Zawieziono ją do szpitala, gdzie po zastrzyku przespała się, nazajutrz jednak znowu niespokojna, wypowiadała urojenia prześladowcze twierdząc, że chce się ją tu otruć. W drodze do kliniki, gdzie przyjęta została dnia 28. VI. 1952 T., płakała i śmiała się, mówiła niedorzeczności, gdy wjechano do Gdańska, twierdziła, że jest we wsi rodzinnej (dezorientacja w miejscu). W klinice podniecona, nie można z nią nawiązać kontaktu, stawia czynny opór, krzyczy, pluje, kopie, obnaża się, nie przyjmuje pokarmów i musi być karmiona zgłębnikiem, stereotypowo zawodzi “o Matko Boska”, w nocy nie śpi, hałasuje, wyrywa się z łóżka i biega bez celu po sali, napada i bije inne chore. Sensorium jest wyraźnie zmienione jakościowo, chora zupełnie zdezorientowana, wypowiedzi jej wykazują rozerwanie związków myślowych (incohaerentia), przy czym luźne, przeważnie bezsensowne zgłoski szeregują się według podobieństwa rymu i rytmu (werbigeracje), występuje też persewerowanie całych zdań. Łączność afektywna i intelektualna z otoczeniem zniesiona, podniecenie psychoruchowe w ciągu dalszych dni narasta, zanieczyszcza się moczem i kałem, czasem po sztucznym karmieniu wymiotuje, ogólny stan coraz gorszy, afekt nabiera wszelkich cech bezradności, ruchy jej stają się niecelowe i przybierają charakter bezładnego miotania się (jactationes). [hasła pokrewne: , uprawnienia sep, odzież termoaktywna, tusz do rzęs ]