Od dnia 10. VIII. skargi na bóle głowy, po czym po kilku dniach nastąpił nawrót zespołu amentywnego o obrazie klinicznym podobnym do poprzedniego, lecz o przebiegu nieco łagodniejszym. Po leczeniu snem (wodzian chloralu + luminal) oraz 2 wstrząsach elektrycznych nastąpiła remisja, tak że dnia 27. VIII.stan psychiczny był zadowalający. Dnia 31. VIII. nastąpi jednakże trzeci nawrót, jeszcze łagodniejszy, który postanowiono leczyć wstrząsami elektrycznymi, z usypianiem skopolaminą i wodzianem chloralu. Po 4 wstrząsach chora zachowywała się bez zarzutu, po czym na szóstym leczenie zakończono, uzyskując trwałe wyleczenie. Dnia 22.IX. 1952 r. chorą zwolniono. Rozpoznanie tej rzadkiej lecz bardzo groźnej dla życia psychozy opiera się na następujących momentach: obecność ciężkiego schorzenia podstawowego, w tym przypadku zakażenie niewyjaśnionej etiologii, być może zapalenie mózgu, przebieg wybitnie ostry, podniecenie psychoruchowe nadzwyczaj silne, któremu towarzyszy ogólne wyczerpanie i upadek sił, całkowita dezorientacja we wszystkich kierunkach, afekt bezradności, rozerwanie związków myślowych (incohaerentia) z perseweracjami i werbigeracją, zerwanie łączności z otoczeniem, bezładne urojenia z agresywnością na oślep, jaktacje przy głębokiej zmianie jakościowej świadomości, w następstwie zupełna niepamięć. Read the rest of this entry »

Badanie internistyczne dnia 6. VII. nie wykazało uchwytnych zmian w narządach wewnętrznych, przyspieszenie czynności serca stosowne do podwyższonej ciepłoty ciała, która waha się między stanami podgorączkowymi a rzadszymi wyskokami powyżej 38°. Badanie neurologiczne: mowa niewyraźna, zamazana, źrenica prawa nieco szersza od lewej, odruchy: kolanowy i podeszwowy po prawej stronie nieco wyższe, występuje odruch chwytny. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego na wirusy wypadło ujemnie.Chora otrzymuje przetaczanie krwi, kroplówkę dożylną roztworu Ringera, glukozę dożylnie, mimo to słabnie coraz bardziej. Dnia 7. VII. wystąpiło zapalenie prawej ślinianki przyusznej, po czym w następnych dniach chora otrzymała w sumie 2600000 j. penicyliny, 5,5 g eupatyny, niezależnie od środków nasercowych, uspokajających i odżywczych. Read the rest of this entry »

Przypadek nr 1. Zespół amentywny na tle zakażenia niewyjaśnionej etiologii (encephalitis). G. R. ur.17. VI. 1933 r., obciążenia dziedzicznego nie stwierdzono. Rozwijała się dobrze, uczyła się w szkole nieźle, zawsze bardzo ruchliwa, pracowita, gospodarna, niezbyt towarzyska, dobra, pracowała na roli. Dnia 16. V. 1952 r. odjechała ochotniczo do S.P. Tutaj po 2 tyg. zachorowała z objawami gorączki do 41°, chorobę określano jako grypę i leczono sulfatiazolem. Po tygodniu wróciła do zajęć, lecz skarżyła się na bóle głowy, płakała dużo, chciała wracać do domu, źle się czuła (stadium neurasthenicum). Na kilka dni przed umieszczeniem jej w Klinice Chorób Psychicznych AMG nagle zerwała się z łóżka, wyskoczyła przez okno na parterze i biegła przed siebie. Zatrzymana stawiała opór, gryzła, kopała, krzyczała. Read the rest of this entry »

W piśmiennictwie opisywano piorunująco przebiegające psychozy pod nazwą delirium acutum albo psychose aigue idiopathique ou foudroyante, które w ciągu kilku dni, do tygodnia, najwyżej do 10 dni lub niewiele później, nieuchronnie prowadzą do zejścia śmiertelnego. Są to już starsze opisy. Można sobie na ich podstawie wyrobić zdanie, że chodziło tu również o zespól splątania o wyjątkowo ciężkim przebiegu, uwarunkowanym zresztą być może podstawową sprawą zakaźną czy toksyczną, która musiała prowadzić do śmierci. Dzisiaj w dobie antybiotyków i innych cennych leków można zazwyczaj zapobiec tak ciężkiemu przebiegowi amencji. W przypadkach amencji konieczna jest ścisła współpraca psychiatry z internistą. Read the rest of this entry »