Poradnie przeciwgruźlicze.

Lecząc chorego na gruźlicę powinna poradnia dokładnie zapisywać przebieg choroby i w razie zmiany przez chorego, miejsca zamieszkania przesłać zapiski tej poradni, pod opiekę której chory przechodzi. Takie samo postępowanie obowiązuje poradnię, jeżeli chorego kieruje do dalszego leczenia do sanatorium lub innego zakładu leczniczego. Ze swej strony także zakład leczniczy, gdy chory na gruźlicę go opuszcza, powinien informować tę poradnię, która skierowała chorego do zakładu, o przebiegu choroby podczas jego pobytu w zakładzie. Należycie zorganizowana i wyposażona poradnia przeciwgruźlicza stosuje z metod leczniczych przede wszystkim dalsze leczenie odmą opłucną po jej wytworzeniu w zakładzie przystosowanym do tego zabiegu. Na wytwarzanie odmy leczniczej w poradni można się godzić tylko wtedy, gdy poradnia ma u siebie łóżka, które umożliwiają pobyt w poradni po wytworzeniu odmy co najmniej przez dobę.Przepalanie zrostów opłucnych i inne zabiegi chirurgiczne nie wchodzą w zakres metod leczniczych w poradni. Poradnie stosują nadto leczenie wzmacniające przetworami arsenowymi, fosforowymi, tranem itd. i leczenie objawowe. Ze środków farmaceutycznych należy stosować w razie potrzeby jedynie leki najniezbędniejsze, naczelne bowiem zadanie poradni stanowi wykrywanie ognisk gruźliczych, ich unieszkodliwianie i uświadamianie chorego i otoczenia w zakresie zapobiegania i zwalczania gruźlicy. Szerokie stosowanie leczenia za pomocą środków farmaceutycznych nie przynosząc istotnej korzyści choremu mogłoby obniżyć w oczach chorego i otoczenia doniosłość leczenia higieniczno-dietetycznego (dożywiania, werandowania itd.) i przez to okazać się szkodliwe. Należycie zorganizowana poradnia przeciwgruźlicza ma stałą styczność nie tylko z instytucjami opieki społecznej, ale także z zakładami leczniczymi, mianowicie z oddziałami gruźliczymi w szpitalach, ze                     szpitalami-sanatoriami i sanatoriami dla chorych na gruźlicę oraz z innymi zakładami leczniczymi i zapobiegawczymi przeznaczonymi do walki społecznej z gruźlicą. Między tymi zakładami leczniczymi a poradnią musi być zachowana pewna równowaga. Jest bardzo pożądane, by nie tylko kierownik poradni był równocześnie kierownikiem oddziału gruźliczego w szpitalu, ale by i personel lekarski, zatrudniony w poradni i na gruźliczym oddziale szpitala, był ten sam. Taka organizacja zapewnia ciągłość opieki lekarskiej i społecznej nad chorym i jego otoczeniem. Należy dążyć do tego, by większe ośrodki miały nie tylko osobne oddziały dla chorych na gruźlicę przy szpitalach ogólnych, ale także w pobliżu szpitale-sanatoria. Ze względów praktycznych dla usunięcia obawy przed takimi oddziałami i szpitalami-sanatoriami powinny nosić nazwę Oddziały i szpitale – sanatoria dla chorób narządu oddechowego” lub „dla chorób płucnych”. [patrz też: u lekarza po angielsku, teplice termy, nfz skierowania do sanatorium kontakt ]