Psychoza.

Czasem psychoza zaczyna się od nie określonego niepokoju, lęku, który ma dążność do doszukania sobie przedmiotu ex post. Wówczas matka uprzytomni sobie, że boi, się o zdrowie dzieci, inni chorzy wiążą lęk z myślami hipochondrycznymi, religijni chorzy trapią się o swoje zbawienie. Myśli takie miewają cechy natrętnych. Sny ponurej treści odbierają chorym również dobre samopoczucie, zwłaszcza sny z lękiem. Rzecz znamienna, że w cyklofrenii zwiastuny takie mogą zapowiadać niekoniecznie fazę depresyjną, czasem też i fazę maniakalną. Czasem stopniowo poprzez bezsenność, brak łaknienia, coraz gorsze samopoczucie i niepokój, a czasem nagle rozwija się pełny obraz melancholii. W cyklofrenii stan maniakalny może się w ciągu doby przeistoczyć w melancholię i na odwrót. Robi to niezapomniane wrażenie: rozstajemy się jednego dnia z chorym maniakalnym, mamy jeszcze przed oczyma jego zaróżowioną twarz, żywą grę mimiki, roziskrzone oczy, wesoły wyraz twarzy, żywe energiczne ruchy, a następnego dnia zastajemy go przygarbionego, zahamowanego, o zgnębionym, trwożliwym wyrazie twarzy. Chory płacze bez łez, jest blady, ma “gęsią skórkę”, milczy albo odpowiada powoli, półtonem, czasem szlocha, wypowiada liczne skargi, użala się na bezsenność, zaparcia stolca, lęk, “gniot”. Czasem rozszerzone szpary powiekowe zdradzają lęk, czasem szpary powiekowe są zwężone lub chorzy mają oczy spuszczone. W dużym odsetku przypadków ciężkiej melancholii stwierdza się fałdę Veragutha. Zwolniony tok myślenia chorych obraca się dokoła własnego nieszczęścia. Zahamowaniu ulegają wszystkie czynności psychiczne. Przy badaniu inteligencji popełniają melancholicy mniej błędów niż chorzy maniakalni, lecz praca umysłowa posuwa się bardzo wolno naprzód. Zdolność przypominania jest czynnościowo upośledzona, orientacja zachowana, uwaga wskutek monoideizmu z trudem da się oderwać od smutnych tematów osobistych. [więcej w: , wkładki sfp, opieka medyczna, badania psychologiczne ]